kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Projekt jest częścią tzw. Globalnego Planu Konserwacji dla zachowania Miejsca Pamięci Auschwitz-Birkenau.
Od kilku lat, dzięki pomocy Fundacji Ronalda Laudera, Miejsce Pamięci jest pod stałą opieką ekipy dyplomowanych konserwatorów różnych specjalności, dysponujących bardzo nowoczesnymi pracowniami i laboratoriami. Pozostałości obozu zostały rozpoznane pod kątem zachowania, zidentyfikowane zostały główne zagrożenia i priorytety. Największe potrzeby związane są z konserwacją zachowanego do dnia dzisiejszego w formie rezerwatu, terenu i obiektów byłego Auschwitz II–Birkenau. Więcej: http://pl.auschwitz.org/m/index.php?option=com_content&task=view&id=1013&Itemid=146
Umowa CBEKZ PWSZ w Nysie dotycząca projektu została zawarta na okres do lutego 2015 roku, kiedy to Centrum ma przekazać Muzeum dokumentację końcową z przeprowadzonych badań naukowych. Prace przeprowadzone zostaną w pięciu etapach, w ramach których każdorazowo opracowywane będą raporty cząstkowe z jego realizacji. Partnerami CBEKZ PWSZ w Nysie, którzy współpracować będą w projekcie
z Muzeum są takie instytucje jak: Zakład Badań Spawalności i Konstrukcji Spawanych Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, Akademia Górniczo-Hutnicza, Instytut Mechaniki Górotworu PAN w Krakowie.
To już drugie porozumienie, które nyskie Centrum Konserwacji podpisało z Muzeum Auschwitz-Birkenau.
Pierwsza umowa zawarta została w 2011 roku i dotyczyła współpracy i prowadzenia badań naukowych w zakresie konserwacji i ochrony zabytków związanych z historią KL Auschwitz - Birkenau oraz wdrażania nowych technologii jak i przetwarzania danych i interpretacji uzyskanych wyników.
W praktyce CBEKZ PWSZ w Nysie przeprowadziło badania środków zabezpieczających obiekty metalowe, przechowywane w warunkach zewnętrznych, przed korozją w oparciu o obserwacje i wnioski zakończonej niedawno przez Muzeum konserwacji napisu „Arbeit macht frei”. Zakres badań obejmował porównawczą ocenę skuteczności działania antykorozyjnego kilkudziesięciu środków dostępnych na rynku i stosowanych w konserwacji zabytków. Proces badawczy polegał na długotrwałej ekspozycji próbek zabezpieczonych tymi środkami w kontrolowanych warunkach komory starzeniowej (podwyższona wilgotność, nadeszczanie, działanie promieniowania UV). Oceny stanu zachowania badanych powierzchni dokonywano zarówno w mikroskopii optycznej jak i skaningowej. Wyniki badań były istotną informacją praktyczną w opracowaniu metod konserwacji obiektów muzealnych wykonanych z metalu.
Mamy nadzieję, iż wyniki nowego projektu również przyczynią się do utrwalenia tego najbardziej tragicznego dziedzictwa XX wieku dla następnych pokoleń i nyskie Centrum będzie miało w tym swój udział.
