A przecież zwykli obywatele tego pięknego regionu również w zeszłym roku wsławili się różnymi czynami godnymi chociażby medialnej wzmianki.
Takich zwyczajnych – niezwyczajnych obywateli Łyskiego Księstwa Pagórków i Stawów było sporo i dlatego nie sposób wszystkich wymienić. Kilkoro jednak warto.
Choćby młode panienki z podłyskiego sioła, które ukradły z Bazyliki relikwiarz. Te przyszłe Polki – Matki, dzięki swej głupocie i bezideowości, zasłużyły na wyróżnienie ich medalem „Wzorowe adeptki żulii”.
Takie same odznaczenie należy się grupie zakapturzonych małolatów, którzy w ostatnich miesiącach minionego roku notorycznie niszczyli zabytkowe fragmenty łyskiej starówki, a przy okazji kradli to i owo. Należy przypuszczać, iż zarówno panienki - świętokradczynie jak i młodociani wandale – złodziejaszki wagarowali nie tylko z lekcji religii, ale także z lekcji historii. Do grona niezwyczajnych i mądrych inaczej należy zaliczyć też sporą grupę osób obojga płci, które przed letnimi kąpielami w jeziorze oraz innych akwenach spożywali w niemałych ilościach napoje wyskokowe.
Nie tylko młodzież wsławiła się obciachowo – przestępczymi wyczynami. Całkiem dorosłe, a w dodatku wykształcone pokolenie, także zasłużyło na oryginalne nagrody. Redaktorowi Maciejowi Prawdowolskiemu, jak psu micha, należy się złoty puchar ufundowany przez animatorów akcji „Stop przemocy” Na tę nagrodę redaktor Maciej zasłużył skutecznym promowanie na łamach „Łysy 48” brutalnej quasi sportowej walki Pudzian – Nejman. (O zasługach Prawdowolskiego w wojnie z kniaziem napisano już wiele publikacji).
Niezwykłym uporem i siłą woli błysnął też inny żurnalista. A mianowicie Filip Kabaczek, który nie bacząc na rzucane mu pod nogi kłody, ponownie wydał gazetę, pod frapującym tytułem „Łyskie opowieści”. Czynem tym zasłużył co najmniej na „Diamentowy długopis”
Nadprzyrodzonym zdolnościami wykazał się po raz kolejny lokalny wróżbita Jan Dwojak. Pesymistyczne wizje tego proroka dotyczące niedalekiej przyszłości łyskiej kasztelani, predystynują go do odebrania „Złotego Lauru Optymizmu”. Zdolności tych pozazdrościła prorokowi Janowi jedna z naszych Czytelniczek. Owa dama intuicyjnie odkryła bowiem, iż prawie każda publikacja zamieszczona w naszej gazetce dotyczy ją osobiście. Odkryciem tym sprawiła nam wielką radość, gdyż w najśmielszych marzeniach nie przypuszczaliśmy, że nabazgrane przez nas teksty mają nie tylko podwójne, lecz nawet poczwórne dno.
Radość nasza została jednak zmącona smutnymi wieściami z Pakietowa. W niedawno minionym roku, rzesze nadobnych mieszkanek tego grodu, a dokładnie dziewic i dziewic z odzysku, czyli rozwódek i młodych wdówek, dotknęła fala najczarniejszej z czarnych depresji, zniechęcenia do życia i w ogólnego defetyzmu. Powodem tych podłych nastrojów był ożenek idola pakietowskich niewiast, czyli mera Bonifacego Zaczajowskiego.
Nie ma się zatem co dziwić temu, iż pakietowskie niewiasty stanu wolnego, nie bacząc na świąteczny obyczaj, życzyły jak najgorzej wybrance Bonifacego, zarazem nowej merowej. My natomiast zawsze byliśmy pozbawieni wszelkiej zawiści i dlatego wszystkim tym, którzy z godnym pochwały samozaparciem, czytają te opowieści, a także tym, którym ambicja i wyrafinowany gust literacki nie pozwala na przeczytanie choćby tytułu każdego odcinka – życzymy po prostu „Do siego roku !”
cdn
