Z historią Opola związana jest historia dwóch niezwykłych obrazów. Pierwszy z nich, znany niemal na całym świecie jako „Częstochowska Czarna Madonna” pochodzi właśnie z... Opola. Pod koniec XIV wieku, Władysław Opolczyk ofiarował paulinom znajdującą się dotąd w kaplicy piastowskiego zamku ikonę Matki Bożej. Być może ten wybitny dyplomata, przekazując paulinom stary kościół oraz uposażenie dla klasztoru, celowo ofiarował obraz pochodzący ze swojego zamku. Bo, jak to surowo określił Długosz, darowizny Opolczyka były ”krótkotrwałe i ustanowione na dobrach cudzych”, jako że wsie były królewskie. Nie wdając się w spory, kto tak naprawdę sprowadził i miał prawo uposażyć paulinów, fakt podarowania im obrazu jest wysoce prawdopodobny. Dlatego też rektor kolegium jezuickiego, w drugiej połowie XVII wieku, rozpoczął starania o odzyskanie obrazu Czarnej Madonny słynącej jako Częstochowska Bogurodzica. Po nieudanej próbie odzyskania obrazu, kazał namalować jego kopię, którą umieszczono w kościele św. Trójcy zbudowanym na terenie górnego zamku. W ciągu zaledwie czterech lat, jezuici stworzyli w tym kościele centrum pielgrzymkowe i lokalne sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Kiedy jednak równie znany i czczony obraz MB Piekarskiej został przewieziony do Opola w 1702 roku, jezuici powzięli pewien chytry plan.
Plan jezuitów
Słynący ze skutecznego ratunku od zarazy i klęsk żywiołowych, cudowny obraz z Piekar został od razu umieszczony w głównym ołtarzu na miejscu wcześniejszej kopii MB Częstochowskiej. Po zakończeniu wojny szwedzko – polskiej, przechowywany w Opolu dla bezpieczeństwa obraz nie wrócił już do Piekar.
Nie pomogły nalegania ludności i duchownych z Piekar, ani ich starania u władz biskupstwa wrocławskiego i cesarskich. Decyzją cesarza Karola VI obraz miał przebywać w Opolu do czasu, gdy rzymska kongregacja ogłosi go cudownym.
W Piekarach została kopia wykonana w 1680 roku w Hradec Kralowe. To przed nią właśnie modlił się Sobieski idąc na odsiecz Wiednia.
Po kasacie zakonu jezuitów, piekarscy duchowni po prawie 70 latach ponownie próbowali odzyskać oryginał. Równie bezskuteczne okazały się próby po drugiej wojnie światowej. Piekarska Pani stała się Matką Boską Opolską. Już w 1726 roku wydano specjalną broszurę „Matka przedziwna w Piekarach” w języku polskim i niemieckim (taka ludność mieszkała w Opolu). Po wielu perturbacjach, w 1813 roku, niezwykły obraz przeniesiono do kolegiaty Św. Krzyża w Opolu.
Oczy Madonny
A obraz rzeczywiście jest przedziwny. Dzięki ogromnemu talentowi nieznanego malarza, oczy opolskiej Madonny zdają się patrzeć na każdego z osobna. Jak wiele osób by nie patrzyło naraz na oblicze Bożej Matki, każdemu z patrzących wydaje się, że to na niego wprost spoglądają Jej oczy. O tymże zjawisku pisze kronikarz króla Sobieskiego. Co ciekawe, jak mi mówili mieszkańcy Piekar, na ich kopii widać to samo.
Ale także oni, już współcześnie żyjący ludzie, pielęgnują pamięć oryginału i nieraz pytają mnie czy ich Piekarska Pani w oryginale wróci do nich. Odpowiedź jest zawsze tylko jedna - piekarska Madonna jest teraz czczona jako Matka Boska Opolska. A stała się nią przez nieuchronne, 250-letnie zasiedzenie.
